logo
Piątek, 10 maja 2024 r.
imieniny:
Antoniny, Izydory, Jana, Solange – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Katarzyna Czuja
Śpieszmy się pamiętać ludzi...
materiał własny
 


 
Wspomnienie księdza Jana Twardowskiego w I rocznicę śmierci.
 
 Tempo życia we współczesnym świecie wywołuje w nas złudzenie, że wiek jest rokiem, rok dniem, dzień godziną itd…a nic i tak nie płynie szybciej niż informacja. Wiadomości, które rok temu budziły śmiech, smutek, złość są dziś tylko zamazanymi wspomnieniami, które nie mają żadnego wpływu na nasze życie. I choć czasami wychodzi to nam na tzw. dobre, przeważnie jest przyczyną niepowetowanych strat.
 
18 stycznia 2007 roku mija rok od śmierci wielkiego polskiego liryka religijnego, księdza Jana Twardowskiego. Warto w tym dniu przypomnieć postać i twórczość tego niezwykłego nie-poety (jak sam o sobie pisał), lecz tylko piszącego wierszę.
 
Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie. W czasie II wojny światowej walczył w powstaniu warszawskim, był żołnierzem AK. Pod koniec wojny wstąpił do tajnego Seminarium Duchownego, by 4 lipca 1948 otrzymać święcenia kapłańskie. Następnie przeniósł się do Żbikowa, gdzie był wikarym przy Państwowej Szkole Specjalnej. To właśnie praca w tej szkolę zaowocowała jednym z najbardziej wzruszających wierszy księdza Jana o swoich niepełnosprawnych uczniach. Chociaż tytuł tego utworu brzmi: Do moich uczniów jest on przecież skierowany do czytelników (tzw. „normalnych ludzi”), których często niestety ten sposób pisania o kalectwie wprawia w zakłopotanie…
 
Do moich uczniów:
Uczniowie moi, uczennice drogie,
ze szkół dla umysłowo niedorozwiniętych,
 
Jurku z buzią otwartą, dorosły głuptasie -
gdzie się teraz podziewasz, w jakim obcym tłumie -
czy ci znów dokuczają na pauzie i w klasie (…)
 
Pamiętasz tamta lekcję, gdym o niebie mówi,
te łzy, co w okularach na religii stają -
właśnie o robotnikach myślałem z winnicy,
co wołali na dworze: Nikt nas nie chciał nająć (…)
 
Wiecznie płaczący Wojtku i ty, coś po sznurze
drapał się, by mi ukraść parasol, łobuzie -
Pawełku z wodą w głowie i ty niewdzięczniku
coś mi żaby położył na szkolnym dzienniku.
 
Czekam na was, najdrożsi, z każdą pierwszą gwiazdką -
ze niebem betlejemskim, co w pudełkach świeci -
z barankiem wielkanocnym - bez was świeczki gasną -
i nie ma żyć dla kogo.
Ten od głupich dzieci…
 
Poeta w tym utworze uczy nas pokory wobec woli Boga, pokory wobec innych, a przede wszystkim wobec samych siebie…
 
Od 1959 do śmierci ksiądz Jan Twardowski pełnił funkcję rektora sióstr Wizytek w Warszawie. Właśnie w tym roku został wydany kolejny tomik Jego wierszy pt. Wiersze. Przez kolejne 11 lat Twardowski nie był drukowany, ze względu na nieprzychylność ówczesnych władz. Dopiero w 1970 roku wychodzi kolejny tomik pt. Zeszyty ufności i od tego właśnie roku poezja Twardowskiego ukazywała się drukiem na bieżąco.
 
 
 
1 2  następna
Zobacz także
Monika Białkowska

Do samego Józefa papieże często się odnosili. Benedykt XVI wprowadził jego imię do modlitwy eucharystycznej. Jan Paweł II poświęcił mu cały dokument. Papież Franciszek w tym liście odwołuje się do książki Cień Ojca Jana Dobraczyńskiego. Czytałem ją jeszcze jako kleryk i rzeczywiście zrobiła na mnie wrażenie. Ale fenomenalne jest to, jak przy okazji tłumaczy, co to znaczy być „cieniem Ojca”. 

 

O liście papieża Franciszka “Patris corde”, ojcostwie św. Józefa oraz o tym, na co Kościół musi być wrażliwy rozmawiają Monika Białkowska i ks. Henryk Seweryniak.

 
Monika Białkowska

Kiedy padał deszcz, ks. Dolindo wychodził na miasto. Widząc na ulicy moknącą osobę, zapraszał ją pod swój parasol. Wspólna droga stawała się okazją do rozmowy, która rodziła zaufanie i przekształcała się w spowiedź. A kiedy grzechy były naprawdę ciężkie, ks. Dolindo obejmował penitenta i mówił: „Jesteś dobrym człowiekiem, nie wiem, czy ja miałbym tyle odwagi, by wyznać winy”.

 
Monika Białkowska
Ostatnie rekolekcje Papieża bardzo szybko wydały owoce; jego śmierć wzbudziła smutek, ale również nadzieję i wiarę. Miliony ludzi pośrednio lub bezpośrednio wzięły udział w pogrzebie Ojca Świętego. To wtedy stacje telewizyjne całego świata pokazały pielgrzymów z transparentami Santo subito. Wyrażały one przekonanie, że Jan Paweł II przez całe życie szedł prostą drogą do nieba i tam też trafił po śmierci.
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS